De elektrische mobiliteit de nieuwe norm wordt, hoeft geen twijfel meer. Onlangs melde PwC nog dat de wereldwijde verkoop van EV’s in het derde kwartaal van 2022 met 75% groeide ten opzichte van het jaar daarvoor. Het forse prijskaartje, mede bepaald door de batterij, is echter in sommige gevallen nog een struikelblok. Maar hoeveel kost de batterij van een EV echt?
Hoewel veel automobilisten een elektrische auto overwegen, is het forse prijskaartje nog steeds een van de belangrijkste obstakels bij de aankoop van een EV. De grootste hap uit de prijs van een EV gaat naar de batterij. Ondanks een recente stijging van de batterijkosten was de algemene trend van het afgelopen decennium er een van aanzienlijke prijsdalingen, en de verwachting is dat die trend zich de komende jaren zal doorzetten. Want gemiddeld kosten de huidige EV-batterijpakketten vandaag ongeveer 9.000 tot 11.000 euro.
We gaan wat dieper in op de verschillende factoren die de prijs van de batterij bepalen, de kosten voor vervanging en wat u kan doen om de batterij van uw EV in goede staat te houden, zodat u de levensduur ervan zoveel mogelijk kan verlengen.
Waarom is de batterij van een elektrische auto eigenlijk zo duur?
De gebruikte materialen dragen uiteraard bij aan de prijs, maar er zijn meer factoren van invloed op de prijszetting van de batterijen voor elektrische auto’s.
Waar zijn EV-batterijen van gemaakt?
Net als de batterij in uw telefoon of laptop, is de batterij van een EV hoofdzakelijk gemaakt van lithium. Maar dan wel op een veel grotere schaal, met duizenden oplaadbare, onderling verbonden lithium-ion cellen.
De batterij van een EV veel groter is dan de batterij in uw smartphone en ze is speciaal ontworpen voor intensief gebruik. Daarom zijn de batterijen in een EV veerkrachtiger en gaan ze langer mee dan de meeste consumentenelektronica.
De productie van een EV-batterij vereist een aantal materialen en elementen, waarvan vele zeldzaam of moeilijk te winnen zijn. Naast lithium, worden gewoonlijk metalen als nikkel, kobalt, mangaan en grafiet gebruikt, bovenop staal of aluminium om de batterij te omhullen.
De hoeveelheid materialen en de moeilijkheid om ze te verkrijgen kan de kostprijs dus aanzienlijk opdrijven.
Vraag en aanbod
De uitdaging voor het vinden van de nodige materialen voor de batterijen, wordt verstrekt door de explosieve groei van de vraag naar elektrische wagens. Daardoor komen de toeleveringsketens onder druk, om meer grondstoffen te leveren.
Sinds begin 2020 heeft de automobielsector te kampen met aanhoudende tekorten aan computerchips, die de kosten voor het maken van een EV blijven beïnvloeden. Daarbovenop hebben uitdagingen bij het vinden van voldoende lithium veel fabrikanten tegengehouden en hen gedwongen de prijzen verder te verhogen.
Het spreekt voor zich dat al deze factoren, de lithiumprijzen in naar een recordhoogte hebben geduwd, wat zich vertaalt in een stijging van de kosten voor batterijen van elektrische auto’s. Momenteel investeren bedrijven wereldwijd meer dan 500 miljard euro in de elektrificatie van hun wagenparken. We kunnen dus nog verdere prijsstijgingen verwachten, gezien constructeurs moeten concurreren voor het beschikbare aanbod aan materialen.
Productie van batterijen voor elektrische auto’s
Ook de productie draagt bij tot de kosten van de batterij. In vergelijking met andere soorten batterijen hebben die voor elektrische auto’s een bijzonder hoge energiedichtheid – een maatstaf voor de hoeveelheid energie die in een bepaald gewicht kan worden opgeslagen. Dit is essentieel om het vermogen dat kan worden opgeslagen te maximaliseren en tegelijk het gewicht van de auto te beperken en dus een optimale actieradius te garanderen.
Om zo’n hoge energiedichtheid te bereiken, is expertise nodig waarover maar weinig landen en bedrijven beschikken. China produceert momenteel ongeveer 70% van de EV-batterijen, ook de VS, Japan en Zuid-Korea hebben een belangrijk marktaandeel.
Uiteraard drijft deze geconcentreerde knowhow de batterijprijzen op. Terwijl de VS en Europa proberen om eigen productie te ontwikkelen, neemt China voorsprong en zal dus waarschijnlijk de belangrijkste leveranciers blijven tot minstens 2030.